Ένα άρθρο εφ’όλης της ύλης από την επίσκεψη της Ελένης Τσολάκη στο Παιδικό μας Χωριό.
Καλή ανάγνωση!
Η εμπειρία μου με τα παιδιά και οι ανάγκες που έχουν.
Αν έχεις επισκεφτεί έστω μια φορά στη ζωή σου το Παιδικό χωριό στο Φίλυρο, τότε μπορείς αμέσως να καταλάβεις τη σημασία αυτού του κειμένου. Η δική μου πρώτη φορά ήταν τα Χριστούγεννα του 2005. Τότε που πήγα να καλύψω για τις ανάγκες ενός ρεπορτάζ για τη ζωή των παιδιών στο Παιδικό χωριό, αλλά και τη σημαντική βοήθεια ανθρώπων που μοναδικό τους μέλημα είναι η προσφορά. Το έργο τους είναι μεγάλο, στο παιδικό χωριό στο Φίλυρο φιλοξενούνται σε δέκα σπίτια 150 εγκαταλελειμμένα παιδιά…
Από τη στιγμή που περνάς την είσοδο κάνεις τους πρώτους σου φίλους. Και εγώ έκανα. Παιδικά χαμόγελα παντού πλημμυρισμένα με τη χαρά και την αθωότητα της ηλικίας τους αλλά και μια ξεγνοιασιά που δύσκολα μπορώ να ξεχάσω. Γιατί τα παιδιά εκεί δεν στερούνται καθόλου από αγάπη. Την έχουν απλόχερα από τις γυναίκες που στο περίσσευμα του χρόνου τους έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτό και μόνο το σκοπό. Να γεμίσουν εκείνες τις όμορφες καρδούλες με αγάπη και να προσέξουν αυτά τα παιδιά όπως ακριβώς και τα δικά τους. Γιατί πολλές από εκείνες τις μανούλες έξω από το Χωριό έχουν τα δικά τους παιδιά και τα προβλήματα που τους απασχολούν.
Μιλάς μαζί τους και καταλαβαίνεις με πόση θέρμη ανταποκρίνονται σε ότι ζητούν αυτά τα παιδιά. Και καταλαβαίνεις τη ζεστασιά της μανούλας αλλά και της παρουσίας της στο χώρο μπαίνοντας στα σπίτια που έχουν φτιάξει για να έχουν αυτά τα παιδιά μια φυσιολογική και όμορφη ζωή. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Πίστεψε με. Τα χρήματα δεν υπάρχουν για να προσφέρουν όσα ακριβώς θα ήθελαν και βασίζονται μόνο στην ιδιωτική πρωτοβουλία για να βγάλουν τα προς το ζην.
Τα παιδιά αυτά έχουν τις ανάγκες που έχει κάθε άλλο παιδί στην ηλικία τους. Να παίξουν, να διαβάσουν, να τραφούν, να διασκεδάσουν, να ονειρευτούν. Γι αυτό και μόλις πατάς το πόδι σου στο χωριό σου δίνουν αυτό που έχουν και μάλιστα περίσσιο. Την αγάπη και το χαμόγελο τους!
Όσο περνούν τα χρόνια και η καθημερινότητα όλων μας γίνεται πιο δύσκολη αμελούμε να δούμε πως εκείνοι οι άνθρωποι συνεχίζουν να παλεύουν με ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία για το αυτονόητο. Η προσφορά όλων μας για εκείνα τα παιδιά είναι ότι πιο σημαντικό μπορούμε να δώσουμε. Και όταν υπάρχουν άνθρωποι που προσφέρον τότε αυτό πρέπει να διαδίδεται παντού. Γι’ αυτό και για δεύτερη χρονιά η Visa με τις συνεργαζόμενες τράπεζες θα προσφέρει 1 εκατομμύριο ευρώ σε 15 ΜΚΟ. Πέρυσι με τη δωρεά της Visa καλύφθηκαν τα έξοδα λειτουργίας του χωριού για έξι μήνες!
Γιατί πολλά παιδάκια ανά το κόσμο που αγωνιούν κάθε μέρα για τα βασικά θα ξαναχαμογελάσουν και μόνο στη σκέψη πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που νοιάζονται για αυτά. Γιατί είναι ωραίο να προσφέρεις και είναι ακόμα πιο ωραίο να μην ξεχνάς το συνάνθρωπο σου και τις ανάγκες του. Όλοι μπορούμε να βρούμε λίγο χρόνο για να δώσουμε ένα χαμόγελο σ’ ένα παιδάκι κάπου στο κόσμο. Μπορούμε αρκεί να θέλουμε. Γι’ αυτό και τέτοιες πρωτοβουλίες κάνουν τη προσφορά ακόμα πιο σημαντική.
Και χαίρομαι γι’ αυτό. Γιατί ξέρω πως τα φιλαράκια μου στο Παιδικό χωριό θα χαμογελάσουν. Θα χαρούν. Και πίστεψε δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα στη ζωή από ένα αληθινό χαμόγελο ενός παιδιού.
Leave a Comment